Tërmeti shembi konviktin! 19-vjeçarja u shpëtua pas 3 ditësh nën rrënoja dhe me aeroplan u transferua në Ankara! Ka humbur të dy këmbët, por e lumtur që është gjallë. Ajo u shpëtua 3 ditë pas rrënojave në Adiyaman! 19-vjeçarja Songul flet me heronjtë e saj.
Turqia përjetoi fatkeqësinë e shekullit. Tërmetet 7.7 dhe 7.6 me epiqendër në Kahramanmaraş shkatërruan 10 provinca. 19-vjeçarja Songül Göksu u kap nga tërmeti në Adiyaman. Vajza e re, e cila u shpëtua nga minatorët e Zonguldakut nga rrënojat ku qëndroi, bisedoi për herë të parë në dhomën e spitalit nëpërmjet video-telefonatës me heronjtë e saj që i shptuan jetën.
Songül Göksu, e cila po përgatitej për provimin universitar, tërmeti e zuri në Adiyaman. Göksu, konvikti 7-katësh i së cilës u shemb gjatë tërmetit, priti tre ditë për t’u shpëtuar nën rrënojat me shoqet e saj.
Minatorët nga Zonguldak, të cilët punojnë në Korporatën Turke të Qymyrit (TTK), i dolën në ndihmë vajzës 19-vjeçare dhe shoqeve të saj. Göksu u shpëtua nga rrënojat me punën e përpiktë të minatorëve dhe u soll në Ankara me ambulancë avioni dhe u trajtua në spitalin e Etlik të qyetetit.
Goksu, të cilës iu prenë dy këmbët për shkak të rrezikut për jetën, por që u deklarua se mund të ecte sërish me mbështetje protetike, nuk i harroi “heronjtë”. Minatorët bënë një video-telefonatë me vajzën e re që mësuan se ishte dërguar në Ankara. “Unë jam këtu tani për shkak të jush”.
Gjatë bisedës, ku u shkëmbyen dialogë emocionalë, minatorët që punonin për shpëtimin e njerëzve nën rrënoja e pyetën Göksun për gjendjen e saj shëndetësore. Songül Göksu u tha minatorëve: “Trajtimi im po shkon mirë. Falë jush, unë jam këtu tani.”
Duke thënë se ishin të lumtur kur panë që Göksu ishte mirë, minatorët thanë: “Vajza jonë Songül është mirë, mashallah. Nëse shkojmë në Zonguldak, do të vijmë të të vizitojmë atje, të premtojmë. Na ke premtuar qofte. Ne duam të të shohim, Songül.” i thane ata. Göksu tha: “Mos harroni akulloren time kur të vini të më shihni”.
Minatori Sinan Durdu , i cili deklaroi se fëmijët e tij u lutën për Songül Göksu dhe shoqet e saj, i shprehu ndjenjat e tij me fjalët e mëposhtme:
“Songül e pamë për herë të parë pasi doli nga rrënojat, jemi shumë të lumtur si ekip. Jemi shumë të lumtur që kemi edhe një vajzë tjetër të shpëtuar. Vajza jonë Senem po kurohet në Izmir dhe Songül në Ankara. .”
“Nën rrënoja, unë dhe shoqja ime u përqafuam dhe prisnim”. Songül Göksu, duke shpjeguar se familja e saj jeton në fshatin Küçükburç të Adiyaman dhe ajo po përgatitej për provimet në universitet.
Göksu deklaroi se fillimisht dëgjoi zërin e babait të saj, i cili po priste jashtë, kur ajo ishte nën rrënoja dhe se ata bërtisnin me miqtë e tij dhe vazhdoi rrëfimin:
“Kur isha nën rrënoja, kisha me vete një shoqe me emrin Senem, ishim shumë të frikësuara, u përqafuam dhe u lutëm, cilindo prej nesh e zinte gjumi, tjetra e zgjonte, nuk e di sa ditët kaluan nën rrënoja, por sikur dikush na bëri të pimë ujë atje. Ne u përpoqëm të qetësojmë njëra-tjetrën, por pas tërmetit të dytë, nuk mund të dëgjonim tingujt nga jashtë. Në atë moment pashë lumturinë e vëllezërve të mi minatorë kur më shpëtuan. Gjithmonë them Zoti i bekoftë të gjithë, po të mos ishin ata, ndoshta nuk do të isha gjallë tani”.
Göksu deklaroi se trajtimi i saj në Ankara shkoi mirë dhe tha se ëndërron të jetë në gjendje të ecë përsëri. Babai i Göksu, Yaşar Göksu tha se shtëpitë e fshatit ku ata jetonin nuk u dëmtuan nga tërmeti dhe se ai shkoi shpejt në qendër të qytetit kur nuk arriti të gjente vajzën e tij.
Duke theksuar se për tre ditë priste që vajza e tij të shpëtohej dhe të nxirrej nga rrënojat, Göksu tha: “Faleminderit Zotit vajza ime i mbijetoi rrënojave. Secili nga minatorët tanë u përpoq të shpëtonte fëmijët dhe të afërmit tanë atje, duke rrezikuar jetën e tyre. Na dhanë të gjithë fëmijët tanë të padëmtuar. Ata ishin të gjithë ‘turq të çmendur, të guximshëm’. Ata nuk u ndalën, na nxorrën fëmijët nga rrënojat. Zoti i bekoftë të gjithë.” tha ai.
Duke shprehur mirënjohjen e tij për mjekët e spitalit të qytetit Etlik dhe punonjësit e shëndetësisë, Göksu tha: “Shpresoj që vajza ime të ecë. Ne do të kthehemi së bashku në fshatin tonë, ajo do të vazhdojë shkollën nga ku e la. Ajo do të hyjë në universitet ashtu siç ëndërronte “/tetova.com